– (pers. baha’i) synkretyczna religia monoteistyczna wywodząca się pośrednio z szyizmu i dążąca do unifikacji judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, za którego odłam się nie uznaje; założycielem b. był Ali Husajn Nuri (1817–1892), który przybrał przydomek Baha Allah („Blask Boga”, pers. Bahaullah); b. jest prężnym ruchem działającym na całym świecie z centrum w Hajfie, nie posiada sztywnej hierarchii duchownych; w Iranie, skąd się wywodzi, jest prześladowany; b. odrzuca alkohol i palenie tytoniu, a także potępia przemoc, dlatego jego wyznawcy odrzucają służbę wojskową. |