(arab. hidżab, pers. czador, hedżab, inaczej burka, kwef) – w Koranie nie ma nakazu zasłaniania twarzy przez kobiety, zaleca się jedynie, by poza domem ubierały się skromnie i zasłaniały swoje ozdoby. Wyraźne nakazy używania z. dotyczą tylko żon Proroka. Obyczaj zasłaniania twarzy został wprowadzony dopiero za panowania kalifów z dynastii Abbasydów (VIII w.). Z. przybiera różne formy: w niektórych krajach muzułmańskich kobiety noszą chusty, zasłaniające włosy, w najbardziej tradycyjnych z. spowija całą postać, w niektórych chodzą z odkrytą głową (np. Tatarki nigdy nie zasłaniały włosów ani twarzy). Wśród teologów muzułmańskich panuje spór na temat z. i zakresu jej używania. Z. ma stanowić ochronę kobiety przed pożądliwymi spojrzeniami mężczyzn, więc nie musi się ona zasłaniać przed mężczyznami ze swojej rodziny. Przez osoby z zachodniego kręgu kultury jest uważana często za symbol zniewolenia kobiety. Dla osób z kręgu kultury islamu jest nierzadko symbolem niezawisłości i muzułmańskiej samoświadomości.