(pers., arab. wilajat al-fakih – „rządy uczonego prawnika”) – koncepcja wprowadzona przez imama Chomeiniego w połowie XX w., która obecnie leży u podstaw systemu państwowego w Iranie; polega ona na utożsamieniu uczonego prawnika z potomkiem Proroka w funkcji zwierzchnika społeczności muzułmańskiej – prawo pochodzi od Boga i jest zatem nadrzędne w stosunku do decyzji parlamentu czy rządu, dlatego najważniejszą rolę w państwie muzułmańskim muszą pełnić uczeni prawnicy muzułmańscy, którzy orzekają, co jest zgodne z szariatem, a co nie. |