(zm. 661 r.) – stryjeczny brat i zięć Mahometa. Był mężem jedynej córki proroka Fatimy. Wspierał Mahometa od początku jego misji, był drugim, po Chadidży, pierwszej żonie Mahometa, wyznawcą islamu. Wraz z Fatimą miał dwóch synów: Al-Hasana i Al-Husajna. A. doszedł do władzy po bratobójczej wojnie i zamordowaniu panującego kalifa. Zwolennicy A. (szyici) od początku domagali się, by to on właśnie został kalifem. Uważali oni, że kalifa trzeba wybierać spośród najbliższej rodziny Mahometa, a nie spośród najzacniejszych muzułmanów. Dla wszystkich muzułmanów (sunnitów i szyitów) A. jest wojownikiem o wiarę, wzorem pobożności i wiedzy religijnej. Jest jedną z osób stawianych za wzór do naśladowania – jego decyzje i wybory są opisane w hadisach. Dla szyitów jest najważniejszym po Mahomecie człowiekiem, jedynym uznanym jego następcą. Jest pierwszym imamem, przywódcą politycznym i religijnym, ale także pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. A. nie był twórcą szyizmu – islam podzielił się na sunnitów i szyitów po śmierci A.